صحبت از مسجد «رانگونیها» است که برای بازدید از آن باید سفری تا جنوبغربی کشور داشت.
مسجد رانگونیها، در جنوبغربی پالایشگاه نفت آبادان و در کنار اروندرود واقع شده است؛ زمانی که آبادان به عنوان اولین واحد تصفیه نفت ایران و مرکز عمده صدور فرآوردههای نفتی مطرح شد، هزاران تبعه انگلیسی، هندی و پاکستانی به این شهر مهاجرت کردند.
مهاجران مسلمان که غالباً در مذهب سُنی حنفی بودند، درصدد تأسیس عبادتگاه در زمینهای شرکت نفت شدند و با موافقت شرکت، مسجد را در سال ۱۲۹۹ خورشیدی و در دوره قاجار بنا نهادند.
این مسجد در واقع به دست کارگران پاکستانی و مهاجرانی از اهالی رانگون پایتخت کشور میانمار (بِرمه سابق) احداث شد و به همین دلیل آبادانیها آنجا را به نام «مسجد رانگونیها» نامیدند.
مسجد دارای دو گلدسته بزرگ و دو گلدسته کوچک، شبستان، حیاط اصلی، محراب و مُئذنه است. متولی مسجد شیخ عبدالرشید مندل بود و امامبن جماعت آن شیخ قادری هندی، حاجآقا رنگونی و سپس محمداسلم راجا بودند.
در پیشانی رنگین ورودی مسجد، آیه «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ» و «لا اله الا الله» و «مُحمدً رسول الله» منقش شده است؛ ضمن آنکه این بنا از لحاظ معماری، مشابه به معماری هندوستان و برگرفته از آن منطقه است.
در آرایههای این مسجد از طرحهای برجسته به صورت روکش سیمانی استفاده شده است که به ساختمان زیبایی دو چندانی بخشیده و آن را چشمنواز کرده است.
یکی از ویژگیهای بارز مسجد، محراب گلگونهای است که بسیار زیبا و هنرمندانه ایجاد شده است و رنگهای گوناگون و طرحهای نقشبسته بر دیوارهای محراب، نمادی از بهشت برین است.
همچنین اَشکال و گلهای بهکاررفته بر ستونهای مسجد نیز گویای عبادت انسان و محبت او به معبود یگانه و معنویت ایجاد شده در فضا است که البته همه اینها حاکی از آن است که این مکان به دست انسانهای والا و هنرمندی ساخته شده است.
ساخت کانال ناکش در سه ضلع ساختمان مسجد نیز از ویژگیهای این بنا است که از نفوذ رطوبت زمین به پایههای بنای مسجد جلوگیری میکند که البته این کانال در دهه ۸۰ خورشیدی توسط ادارهکل میراثفرهنگی، صنایعدستی و گردشگری خوزستان برای کنترل زطوبت احداث شد.
وضعیت و شرایط مسجد رانگونیها به لحاظ ساختار و معماری کاملاً خاص و متفاوت است و این نشان از آن دارد که سلایق مذهبی مختلف هنگامی که در گذشته برای انجام امورات مختلف به کشور ما و شهر آبادان سفر کردند، باتوجه به سابقه و قدمت کشور خود، توانستهاند یک یادگاری بسیار باارزش را از منظر معماری برای ما برجای گذارند که این یادگار، نمایشی از فرهنگ این مردمان در ایران محسوب میشود.
قطعاً چنین یادگارهای ارزشمندی، حاکی از این است که تنوع ادیان و عقاید مختلف توانستهاند که در زیر لوای اسلام و با الهام گرفتن از آئین این دین محمدی، مرکز عبادی و آئینی خود را در ایران تأسیس کنند.
این مسجد تا مدتها نمادی از همبستگی و گردهمایی پیروان اسلام بود و اهل سنت آبادان، ایرانیان بلوچ، مسلمان، افغانستانیها، هندیها، نپالیها و پاکستانیها و بسیاری اقوام دیگر در این مسجد آمد و شد داشتند و علاوه بر نمازهای روزانه، نمازهای جمعه، عید قربان، عید فطر و مراسمهای جشن مبعث پیامبر نیز در مسجد رانگونیها برپا میشد؛ این درحالی است که این مسجد، زمانی، محلی برای بسیاری دیگر از اجتماعات مذهبی نیز به شمار میرفت.
این را نیز باید گفت که طی دوران هشت سال دفاعمقدس، مسجد تاریخی رانگونیها آسیبهایی به خود دید که خوشبختانه پس از جنگ، این مسجد بار دیگر در چند فاز مرمت و بازسازی شد.
مسجد رانگونیهای آبادان باتوجه به شرایط خاص معماری خود در تاریخ نهم فروردین سال ۱۳۷۸ به عنوان یکی از آثار ملی در فهرست آثار تاریخی ایران به ثبت رسید.
انتهای پیام/